Διέξοδος για τους παραγωγούς η φύτευση νέων ποικιλιών λεμονιού
Εκτός του ευρωπαϊκού χάρτη με τις σημαντικές λεμονοπαραγωγικές χώρες παραμένει η Ελλάδα, αφού τόσο η εγκατάλειψη της καλλιέργειας όσο και η αδυναμία αναδιάρθρωσης των ποικιλιών λειτουργούν ως τροχοπέδη. Ειδικότερα, η έλλειψη καλοκαιρινών ποικιλιών λεμονιού –εν αντιθέσει με ό,τι συμβαίνει στους οπωρώνες της Ιταλίας και της Ισπανίας– δημιουργεί κενό στην αγορά το τρίμηνο Ιουνίου – Αυγούστου, το οποίο αφήνει περιθώρια για ανεξέλεγκτες εισαγωγές από ευρωπαϊκές και τρίτες χώρες.
Η αναδιάρθρωση της δενδροκαλλιέργειας –όπως μας επισημαίνουν παραγωγοί– με τη φύτευση νέων ποικιλιών θα είχε αφενός ως αποτέλεσμα την επιμήκυνση της καλλιέργειας καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και αφετέρου θα έδινε ανάσα και διέξοδο στους παραγωγούς, που τα τελευταία χρόνια βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται.
«Τα εισαγόμενα λεμόνια από την Ισπανία, την Ιταλία, την Αργεντινή και τη Νότια Αφρική έρχονται στη λαχαναγορά της Αθήνας στο 1 ευρώ», μας λέει ο αντιπρόεδρος της ΕΑΣ Αιγιαλείας, Βασίλης Καρέλης, σημειώνοντας ότι η αγορά είναι αυτή που καθορίζει τις ποσότητες των εισαγωγών: «Αν ακόμα και την περίοδο που συγκομίζεται ο κύριος όγκος της παραγωγής υπάρχει έλλειμμα στην ελληνική αγορά, τότε θα έρθουν στη χώρα μας ακόμα και λεμόνια από την Τουρκία, με την οποία συγκομίζουμε την ίδια περίοδο».
Σημειώνει, δε, ότι η Ιταλία και η Ισπανία, οι πρώτες δηλαδή παραγωγικές ευρωπαϊκές χώρες, έχουν προχωρήσει τα τελευταία χρόνια στη φύτευση και καλοκαιρινών ποικιλιών, με αποτέλεσμα να μπορούν να εξάγουν σχεδόν όλο τον χρόνο λεμόνια στις αγορές: «Οι παραγωγοί στη χώρα μας δεν προχωρούν σε αναδιάρθρωση των καλλιεργειών με νέες ποικιλίες, αλλά αντίθετα εγκαταλείπουν την καλλιέργεια», τονίζει.
Κομβικό σημείο για την εγκατάλειψη της δενδροκαλλιέργειας και τη μη κάλυψη της εγχώριας αγοράς από το ελληνικό λεμόνι, ο Β. Καρέλης επισημαίνει ότι στάθηκε ο καταστροφικός παγετός του 2004. «Οι λεμονοπαραγωγοί στη χώρα μας μετά το 2004 απογοητεύτηκαν και σταδιακά εγκατέλειψαν την καλλιέργεια. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν από 10 με 15 χρόνια πανελλαδικά είχαμε μια παραγωγή λεμονιού που έφτανε τους 150.000 τόνους και τώρα η μείωση έχει φτάσει στο 50%».
Παρ’ όλα αυτά, αισιοδοξία επικρατεί στους παραγωγούς, οι οποίοι εκτιμούν ότι τη φετινή χρονιά, η οποία ξεκινά τον Σεπτέμβρη – Οκτώβρη, η παραγωγή θα αυξηθεί ισοφαρίζοντας τις απώλειες των τελευταίων χρόνων. Αυτές τις μέρες, οι παραγωγοί κόβουν λιγοστά πρώιμα δίφορα λεμόνια, τα οποία πιάνουν τιμή στο 1 ευρώ/κιλό. Πάντως, την περασμένη εμπορική περίοδο, η μέση τιμή στον παραγωγό ήταν στα 0,35-0,40 ευρώ/κιλό, ενώ η τιμή εκκίνησης κυμάνθηκε στα 0,80-1 ευρώ/κιλό.
Σταθερή η παραγωγή στη χώρα μας
Κατά 20% ήταν αυξημένη η παραγωγή λεμονιού στην ΕΕ σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, φτάνοντας τους 1,523 εκατ. τόνους. Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, η οποία κατέχει την τρίτη θέση, σύμφωνα με στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου Γεωργίας (USDA), κατά τη σεζόν 2016/17, η παραγωγή παρέμεινε σταθερή σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, φτάνοντας τους 69.000 τόνους (το 2015/16 ήταν 68.500 τόνους). Αντίστοιχα και οι καλλιεργούμενες εκτάσεις στη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια παρέμειναν σταθερές. Σύμφωνα με τα στοιχεία ΟΣΔΕ, που παραχώρησε στην «ΥΧ» ο ΟΠΕΚΕΠΕ, στη χώρα μας το 2015 λεμονιές καλλιεργήθηκαν 19.612 στρέμματα, ενώ το 2016, 20.591 στρέμματα.
Η Ισπανία, που κρατά τη σκυτάλη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πέρσι αύξησε την παραγωγή της στους 933.100 τόνους (το 2015 ήταν 775.800 τόνοι) και η Ιταλία, που είναι η δεύτερη παραγωγική χώρα, το 2016 έφτασε τους 490.000 τόνους (το 2015 ήταν 394.000 τόνοι).